Duett

T/M: Kjell Inge Torgersen og Kjell Reianes

Og då hu åbna morgenøyne
såg hu liv i svage glør.
Blåste varsomt, kjente varmen
om hu gjorde kvelden før.

Hu syntes ilden skar ei revna
i nattens fløyelsvegg
og gjorde tunge tankar fjerne
år hu va sjanselaus og redd.

Flammar,
flammar av glør.
Me leve og dør
med flammar og glør.

Og om du tenke deg ein tanke
som komme ut med pusten din,
så kan du la ’an voksa ranke
og forandra liv og sinn.

T: Emil Skartveit (etterarbeida av K.I. Torgersen), M: Kjell Inge Torgersen + Aril Schøld.

Kvelden synge sangen om i går.
Kvelden synge ordå du har sådd.
Kvelden synge sangen om alt det goa som va.
Kvelden synge dagen e forbi.
Kvelden synge om minner å kvila i.
Kvelden synge sangen om alt som va ein gang –
om alt som va, om fotefar, om alle svar du ba om.

Dag blir natt – 
det som e, blir igjen.
Som du kom, står du tomhendt hen.
Ein vei å gå, det e 'kje lett å forstå
at ein dag ligge alt me har, bag.

T: Emil Skartveit + Kjell Inge Torgersen, M: Kjell Inge Torgersen + Aril Schøld.

Ingenting er lenger som det var.
Det som var heilt stille, er blitt opprørt hav.
Tunge, trøytte tankar, kjem så tett.
Dei som krev så mykje, vil ha stadig meir av meg,
og eg kjenner at eg – å, eg kjenner at eg er
så trøytt…

Fugl av fred,
ta meg med.
Fugl av fred
– heim til deg.