T: Kjell Inge Torgersen, M: Aril Schøld.
Og så var det du
som skulle målast, vegast, setjast til veggs.
Og så var det eg
som fekk jobben å gjør' deg avleggs.
Så eg følgjer deg,
du har bruer eg vil brenna med min eld.
Nei, eg er 'kje snill,
og min iver reint udødeleg.
Du er redd for å sjå
at spegelen seier klårt ifrå:
Den Nye Vinen pressar på
– og me er framifrå.
Men hold meg!
Ikkje slepp meg, tål meg.
Eg kan ikkje gå aleine med
den børa som blei lagt på meg
den dagen eg blei til.
Så her komme eg,
med både svar og spørsmål, allting er på rams.
Eg treng ikkje deg.
Eg har brukt din kam og skifta ham.
Men det er rart,
alt det du har lært, kan ikkje eg.
Og du gjør deg smart
– du byggjer bruer berre du kan brenna.
Eg er redd, eg òg, å sjå
at spegelen seier ifrå:
Den Nye Vinen pressar på
– er framleis framifrå...
Så hold meg,
ikkje slepp meg, tål meg.
Eg kan ikkje gå aleine med
den børa som blei lagt på meg
den dagen eg blei til.
Ja, hold meg fast,
tål meg og hold ut mi last.
Stryk meg på mitt kinn og vink meg inn,
gje meg tru og kall på meg, venn – vinn mitt sinn.
NB! Tekstane er kopibeskytta. Du kan ikkje nytte dei utan tilsagn - verken analogt eller digitalt.