T/M: Kjell Inge Torgersen
“Ei natt som den
kjem nok aldri igjen”,
sa mormor vår med ord
som fall med snø, mot jord.
“Og stjerneglans
blei fødselsmerket hans
då han blei brakt av mor
til puslinganes jord.
Tenk om me var der, me óg.
Tenk om me var der og såg.
Tenk om me fekk høyra gyllen song
og lyden av Guds pust den gong.
Men nå bor me her me bor,
på puslingjord.
Tenk, himmelen
fant vegen hit og heim;
ein merkestein i tid,
tenk, slik ei natt, er ho forbi.
Der låg, i halm,
ein liten kongearm.
Dei sa han bar ei bør:
han er Ordet som er før.
Alle songar, all den lyd,
alle kongar, all den fryd,
alle hjarte slo i same takt
den natta stjerner sto givakt.
Tenk at me var der og såg,
tenk at me fekk høyra óg,
at himmelkongen sov
på puslingstrå.
Då kan det kanskje gå
at me ganske små.”
Det går ei streng frå mor til mor
på puslingjord.
NB! Tekstane er kopibeskytta. Du kan ikkje nytte dei utan tilsagn - verken analogt eller digitalt.