T/M: Kjell Inge Torgersen og Kjell Reianes
Og då hu åbna morgenøyne
såg hu liv i svage glør.
Blåste varsomt, kjente varmen
om hu gjorde kvelden før.
Hu syntes ilden skar ei revna
i nattens fløyelsvegg
og gjorde tunge tankar fjerne
år hu va sjanselaus og redd.
Flammar,
flammar av glør.
Me leve og dør
med flammar og glør.
Og om du tenke deg ein tanke
som komme ut med pusten din,
så kan du la ’an voksa ranke
og forandra liv og sinn.
For alt du trenge e ein tanke,
et lide frø i svarte jord.
Det aller finaste i verden
vokse fram fra gode ord.
Flammar,
flammar av glør.
Me leve og dør
ed flammar og glør.
Flammar,
flammar av glør.
Forsett å drømma
om flammar av glør.
NB! Tekstane er kopibeskytta. Du kan ikkje nytte dei utan tilsagn - verken analogt eller digitalt.