T: Kjell Inge Torgersen + Waade, M: Kjell Inge Torgersen med fødselshjelp av Aril Schøld.
Så ser eg føter dansa, men eg kjenner ingen beat.
Om talartunger brenn, så når det ingen varme hit.
Eg vil bli sveitt, men liknar meir eit lik.
Jo, eg ser peikefingeren din mot den laissez faire
som politikken putlar med, men alt eg ser er lufta der.
Me er nære, men i tankar langt ifrå.
Eg ser oss dansa i krampar – eit rendezvous
utan sjans’ å mingla, og stemmen er ru,
og kvar ei linje me vekslar blir eit intervju.
Inga kjensle av at eg er du.
Fridom er eit skot som rasar gjennom mine kar.
Fridom held jo handa si over mine barn.
Slik sola gir, slik fryktar eg ho tar.
Fridom er ei vare eg kan kjøpa og by fram
straks fienden er daud og kald og rettferd er lam.
Eg ropar hans, tru om Fridom kan mitt namn?
..
I dag er eg litt eldre enn i går.
Eg byrjar lika alle vanene eg får.
Ein framand må fortena å bli venn,
formildande omstende,
kven bryr seg om dei?
NB! Tekstane er kopibeskytta. Du kan ikkje nytte dei utan tilsagn - verken analogt eller digitalt.