T/M: Kjell Inge Torgersen
“Ei natt som den
kjem nok aldri igjen”,
sa mormor vår med ord
som fall med snø, mot jord.
“Og stjerneglans
blei fødselsmerket hans
då han blei brakt av mor
til puslinganes jord.
Tenk om me var der, me óg.
Tenk om me var der og såg.
Tenk om me fekk høyra gyllen song
og lyden av Guds pust den gong.
Men nå bor me her me bor,
på puslingjord.
Tenk, himmelen
fant vegen hit og heim;
ein merkestein i tid,
tenk, slik ei natt, er ho forbi.